Dan knalt er iets tegen mijn schedel, zodat ik een ogenblik bewusteloos word. Ik heb in die éne seconde nog de tijd om te denken: niet flauwvallen! Ik zink weg in de modder, maar kom dadelijk weer overeind. Er is een granaatsplinter tegen mijn helm geslagen, maar hij kwam van zó ver weg, dat hij er niet doorheen gegaan is.
Ik wrijf de modder uit mijn ogen.Voor me is een gat geslagen, maar ik kan het niet duidelijk onderscheiden. In eenzelfde plek komen niet dikwijls twee granaten te land; daarom wil ik in dat gat kruipen.
ERICH MARIA REMARQUE, Van het westelijke front geen nieuws, Utrecht, Bijleveld, 2006, p. 46
Geen opmerkingen:
Een reactie posten